Przejdź do głównej zawartości

Ślimaczki-zawijaczki z masłem orzechowym

Mam dzisiaj dla Was jedną z przepysznych przekąsek. Taką, której ciężko się pozbyć z listy ulubionych. Nie dość, że wspomagamy się gotowym francuskim ciastem, więc robi się ją szybko, to jeszcze zestawienie smaków gwarantuje sukces. Nie wierzcie mi na słowo, tylko wypróbujcie!


Składniki:
  • opakowanie ciasta francuskiego
  • masło orzechowe (4-5 łyżek) lub ok. 200 g niesolonych orzeszków ziemnych
  • 3/4 łyżeczki papryki ostrej
  •  łyżeczka soli
Do blendera wrzucamy niesolone orzeszki ziemne. Około 150-200 g.
Mielimy je na gładką masę. Chwilę to potrwa. Jeśli macie za słaby mikser czy blender- możecie dodać odrobinę oleju o neutralnym smaku- orzeszki łatwiej się zmielą.
Ciasto wzdłuż kroimy na pół. Wykładamy nań masło orzechowe, posypujemy solą i papryką.
Obie części zwijamy w rulon.
Kroimy na części o grubości ok. 2 cm pod lekkim skosem. Układamy na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Wierzch smarujemy jajkiem. Pieczemy w piekarniku nagrzanym do 170 stopni. Przepraszam za brak zdjęć ostatnich kroków, ale karta pamięci odmówiła posłuszeństwa.

Komentarze

  1. Ania wspanialy przepis moje smaki i córki

    OdpowiedzUsuń
  2. W pierwszej chwili myślałam, że przepis będzie na słodko a tu zaskoczenie! Bardzo fajna przekąska na imprezę i nie tylko ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Na słodko pewnie też nieźle by wyszły, ale taka wersja jest mega super :)

      Usuń
  3. Ale bym zjadła! Ja jestem łasuch na wszystko co ma masło orzechowe :D

    OdpowiedzUsuń
  4. Wspaniałe i niezwykle smakowite ślimaczki :) Idealne do kawy :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Do kawy to może nie, bo są słone i ostre... no chyba, że ktoś tak lubi :) ale pyszne są, polecam!

      Usuń
  5. Jeszcze jak to ciasto francuskie jest takie świeże i chrupiące to czysty obłęd <3

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Administratorem danych jest Pichceniomania. Dane podane w formularzu kontaktowym i/lub wymagane do dodania komentarza zostaną wykorzystane wyłącznie w celu publikacji wpisanego zapytania/komentarza i udzielenia ewentualnej odpowiedzi.

Popularne posty z tego bloga

Makaron z cebulowym sosem czyli pasta alla genovese

Przepis króluje w Neapolu prawdopodobnie od 15-16 wieku. Jest kilka hipotez, co do jego powstania i pochodzenia nazwy. Skąd w Neapolu przepis o nazwie, która kojarzy się raczej z miastem położonym na północy Włoch? Jedna z teorii mówi o tym, że przepis faktycznie przywędrował wraz z kucharzami z Genui. Oba wspomniane miasta stanowiły 2 największe włoskie, współpracujące ze sobą porty. Możemy zatem wyobrazić sobie, że oba te miejsca miały na siebie nawzajem spory wpływ, także pod względem kultury kulinarnej. Inne źródła mówią, że przepis przywędrował nie z Genui a z Genewy, a jeszcze inne, że został stworzony przez kucharza, z krwi i kości neapolitańczyka, którego zwano "o Genoves". Tak czy siak, ten aromatyczny, swego rodzaju sos stał się jedną z najbardziej charakterystycznych potraw regionu Kampania i z całą pewnością każdy, kto odwiedza tę część Italii, powinien choć raz go spróbować. Jest to danie, które porównać można do naszego rosołu, czy bigosu. Wersji przepisu może

Piwoniowa konfitura

Im bardziej zagłębiam się w temat jadalnych kwiatków i innych, często nieco zapomnianych darów łąk i lasów, tym bardziej zadziwia mnie, ile roślin marnuje się w naszym najbliższym otoczeniu. No dobrze, może nie marnują się tak do końca, kwiaty w końcu zawsze cieszą oko. Gdy wpadam do wychuchanego i wypielęgnowanego ogrodu moich rodziców, to widzę jak oni drżą i obserwują pytająco- co też tym razem zagarnę do kuchni. Wszystkie moje próby zyskują finalnie aprobatę, także od czasu do czasu faktycznie coś podkradam. Dzisiaj padło na piwonie, które w tym roku kwitną wyjątkowo pięknie. Zrobiłam 2 słoiczki na próbę, a potem to już ile się dało... :)

Prażucha, porka, psiocha, fusia, lemieszka ziemniaczana, czyli po prostu pycha obiad.

Prażucha ziemniaczana to jeden ze smaków mojego dzieciństwa. Jest dowodem na to,  jak kuchnia polska radziła sobie w niezbyt sutych okresach naszej historii, a jednocześnie ile smaku rewelacyjnych smaków oferowała, bezbłędnie komponując choćby najprostsze dania. To potrawa, która gościła na stołach głównie wiejskich, zwłaszcza w ubogich domach, gdzie nie można było pozwolić sobie na częste spożywanie mięsa, ale niezbędnym było dostarczenie posiłkiem solidnej porcji energii i kalorii. To ciekawe, że wiele potraw zrodzonych z niedostatku stało się wizytówką lokalnych, a często wręcz narodowych kuchni. Weźmy choćby taką pizzę... Marzy mi się, abyśmy i my, Polacy, byli świadomi i dumni z naszych kulinarnych tradycji. Zrobiło się poważnie, a tymczasem na stole czeka psiocha! ;) Danie jest bardzo syte, nie chcę nawet myśleć o tym, jak bardzo kaloryczne. Od czasu do czasu warto sobie pozwolić na taką wyżerkę. Polecam.